Willem J. L. van Es: uitgestrooid op de “heilige heuvel” van Vlaanderen

Op 20 maart 1943 overleed in Wassenaar, Zuid-Holland, Willem Johan Louis van Es, advocaat en taalkundige. Hij werd geboren op 20 maart 1886 als zoon van een hooggeplaatst ambtenaar in Padang, toen Nederlands Oost-Indië.

Op 18 september 1910 was van Es aanwezig op het eerste Vlaams Taal- en Geschiedkundig Congres, waar de Frans-Vlaamse pastoor Emiel Descamps (1855-1925) de hulp inriep van Vlaanderen en Nederland. Dit zou de aanzet vormen voor een beginnende actie ten gunste van Frans-Vlaanderen. In 1911 verkende van Es samen met enkele Nederlandse vrienden Frans-Vlaanderen, waar hij contact legde met de Vlaamsgezinde priester en politicus Jules Lemire. Over Lemire en Frans-Vlaanderen schreef Willem J. L. van Es meerdere artikelen, onder andere in het tijdschrift Neerlandia.

Later droeg hij bij aan het tijdschrift Le Lion de Flandre van het Vlaams Verbond van Frankrijk, waar hij voornamelijk over toponymie schreef. Een van zijn bekendste studies is “De ondergang van het Diets in Frankrijk na de Saksische-Frankische-Friese nederzetting.”

Daarnaast publiceerde Willem J. L. van Es twee boeken:

• “De Franse Nederlanden” (1918)
• “De Groot-Nederlandse gedachte” (1918)

Hij was ook meerdere keren bestuurslid van het Algemeen Nederlands Verbond en medeoprichter van de vereniging Zannekin in de periode 1937-1939. Volgens zijn laatste wilsbeschikking werd de as van Willem J. L. van Es, die een vrijzinnige van protestantse huize was, uitgestrooid op de Kasselberg, de “Heilige heuvel” van Vlaanderen.

20.03.2025