Het is vandaag een gewoonte om de Vlaamse Beweging in Frankrijk van de jaren ’30 van de vorige eeuw aan te klagen met alle zonden van de mensheid. Het kwaad wordt dan gepersonaliseerd door Jean-Marie Gantois als boeman. Maar is dat terecht?
In het blad Courrier des Pays-Bas Français van juni 1988 lees ik dit citaat in een artikel over de twintigste verjaardag van het overlijden van Gantois, geschreven door de bekende Frans-Vlaamse publicist en reisleider Georges de Verrewaere:
“In 1939 antwoordden alle leden van het Vlaams Verbond van Frankrijk (VVF) op de mobilisatie voor het Franse leger. Niemand ontbrak op het appel. Tijdens de lange jaren van de bezetting was het VVF niet betrokken bij collaboratie, of deze nu militair, administratief of economisch was. Niemand van het VVF leverde voedingswaren aan het Duitse leger, of bouwmaterialen voor het bouwen van de Atlantikwall.”
Natuurlijk was Gantois een Heel-Nederlander die tegen het Franse jacobinisme vocht. Natuurlijk zijn er denkwijzen uit die periode die in onze tijd niet te vatten zijn. Natuurlijk werden er fouten gemaakt. Maar een minimum aan empathie helpt om een en ander in zijn context te plaatsen.
Le Courrier des Pays-Bas Français was een regionalistisch en Europees tijdschrift onder leiding van de Frans-Vlamingen Gérard Landry en Alain Walenne, waaraan ik ook meewerkte. Het verscheen maandelijks acht jaar lang, tussen 1983 en 1991.
09.06.2025