Een nieuwe autonomistische partij op Corsica

Reset van het identiteitsvraagstuk is eerste programmapunt

Een opvallende nieuwkomer in Corsica is de metapolitieke denktank Palatinu. De vereniging wordt geleid door de jonge Corsicaanse activist Nicolaiu Battini. Met Palatinu pleit hij voor een reset van het identiteitsvraagstuk in Corsica. Verwacht werd dat Battini een nieuwe politieke partij zou oprichten met Palatinu als springplank. Dat is sinds deze week een feit met Mossa Palatina.

Wie is Nicolaiu Battini?

Nicolaiu Battini, 30 jaar oud, heeft een bewogen activistisch verleden in de nationalistische rangen. De man is een gewezen politiek gevangene, veroordeeld voor zijn aandeel in de aanslag op de onder prefectuur van Corte in 2012. Zes jaar gevangenis in de buurt van Parijs gaf hem de tijd om alles op een rij te zetten en om te studeren.
In de rangen van de Corsicaanse nationalisten leerde hij dat kritiek op volkeren en culturen uit de derde wereld uit den boze was. Maar tijdens zijn opsluiting werd hij geconfronteerd met wat hij noemt “de kracht van het Islamisme binnen de moslimcultuur”. Dit overtuigde hem dat het Corsicaans nationalisme dringend het geweer van schouder moet veranderen.

Vrij

Battini kwam vrij in 2019. Hij stichtte een familie en werkte verder aan een doctoraat Corsicaanse taal en cultuur. In 2021 richtte hij de vereniging Palatinu op. Een jaar later volgde een nieuwe golf nationalistisch geweld op Corsica. Aanleiding was de moord op de nationalist Yvan Colonna, gepleegd door een Islamitisch terrorist in de gevangenis. Het was de spreekwoordelijke druppel. Battini gaf een beetje later zijn ontslag als kaderlid van de autonomistische partij Femu a Corsica. De moord op Colonna deed hem inzien dat er andere prioriteiten waren dan het straatgeweld en de permanente confrontatie.

De Corsicaanse partijen

In Vlaanderen zijn de Corsicaanse partijen en hun eisen voor meer autonomie onbekend terrein. Naast de traditioneel Franse partijen telt men in Corsica twee autonomistische politieke formaties nl. Femu a Corsica, een liberale centrumpartij, en de linkse Partitu di a Nazione Corsa (PNC). Er bestaan ook twee separatistische partijen nl. Core in Fronte en Corsica Libera, beide van extreemlinkse signatuur. Deze extreemlinkse partijen stellen zich graag voor als slachtoffers van het Franse kolonialisme. Hun militanten gaan regelmatig de symbolen van de Franse aanwezigheid te lijf en schuwen het geweld niet.
In een interview in de krant Corse Matin verklaart Nicolaeu Battini dat hij zich niet meer klem laat rijden tussen deze extreemlinkse partijen en de hoeders van het jakobijns verhaal. Hij voegt eraan toe: “we moeten de geschiedenis van Corsica nemen zoals ze is; onze voorouders waren geen slachtoffers maar helden.” En in de richting van de linkse en extreemlinkse nationalisten: “hoe kan het Corsicaans nationalisme rijmen met globalisme?”

Palatinu

Een ziekte knaagt aan het Corsicaans nationalisme, of het nu om de autonomistische dan wel om de separatistische vleugel gaat, vervolgt Battini. Hij voegt er aan toe: “het is de ontsporing naar een louter economisch discours afgestemd op de grote morele canons van de linkse, universalistische Parijse intelligentsia. Elke referentie naar een volk en zijn geschiedenis, naar een identiteit, naar een familiaal en gemeenschappelijk patrimonium is geschrapt.”

De vereniging Palatinu wil als nieuwe denktank hieraan verhelpen. Voor Battini en zijn vrienden moeten de Corsicaanse partijen terug naar de bron. Ze moeten zich opnieuw richten op de identitaire vraagstukken en inspiratie zoeken in de basiswaarden van de Corsicaanse samenleving: de familie, de clan, de dorpsgemeenschappen. En ook: de Corsicaanse taal en cultuur, de geschiedenis, de traditionele normen van het eiland.

Ontspoord

Voor Palatinu is de nationalistische beweging richting wokisme en multicultuur ontspoord. Er ontstond een steeds diepere kloof tussen de politieke partijen en de kiezers, maar ook tussen de partijen en hun militanten. Nicolaiu Battini legt de klemtoon op de gevaarlijke sociologische spreidstand op het eiland: ‘Je hebt de ingewortelde mensen van het platteland die vraagstukken als de ongecontroleerde migraties op het eiland als levensbedreigend ervaren. En je hebt de kosmopolitische elites uit de stedelijke centra, dikwijls afkomstig uit gegoede kringen, die elke identitaire lezing als reactionair, al dan niet als fascistisch en racistisch wegduwen’. Palatinu ziet het anders: de normen, waarden en identiteit van een volk gaan vóór op het streven naar materieel comfort en universalisme. Hij schrijft ook: “Een woke boodschap in het Corsicaans geformuleerd blijft woke” .

Politieke partij

Battini is erin geslaagd in vele lezingen, debatten, artikels en interviews de discussie rond migratie en de etnisch-culturele dimensie van het Corsicaans nationalisme te heropenen. De jeugd heeft aandacht voor zijn standpunten: in enkele maanden tijd is zijn Palatinu uitgegroeid tot meer dan 700 leden. Dat versterkte Nicolaeu Battini in zijn plan om een nieuwe politieke partij, Mossa Palatina, op te richten.

De partij houdt zijn officieel stichtingscongres in het congrespaleis van Ajaccio op 9 maart. Eerste doel wordt de volgende gemeenteverkiezingen van 2026 met als hoofdbrok de tweede stad van het eiland, Bastia. De linkse nationalisten zijn gewaarschuwd: Battini belooft dat ze het in Bastia zullen horen donderen.

Programma

“De nationalistische partijen hebben ons Corsica aan de Corsicanen beloofd, en ook, werk in Corsica en onderwijs in het Corsicaans. In de plaats daarvan werden we de gendertheorie en het inclusief verhaal geserveerd” zegt Nicolaeu Battini.
Er wordt al ijverig aan het programma gewerkt. Opvallend: eerste beginsel is een etnisch-culturele definitie van het Corsicaans volk. Noem het een reset van het identiteitsvraagstuk. De partij wil onder meer een betere sociale huisvesting voor de Corsicanen; en voorrang voor de Corsicanen op het eiland. Maar ook de strijd tegen het wokisme en tegen het geweld worden alvast punten van het programma.

Mossa Palatina belooft veeleisend te zijn op de identitaire én culturele vraagstukken en pragmatisch voor de institutionele kwesties. Het positioneert zich niet als een separatistische, maar als een autonomistische partij, economisch liberaal.
De andere nationalistische partijen zijn gewaarschuwd: de Corsicaanse identiteit is terug van weggeweest en wordt het storend element van de volgende verkiezingen. We zijn benieuwd!

09.02.2024

Heeft Frankrijk een aandeel in de moord op Corsicaans nationalist?

Parlementaire commissie onderzoekt de aanslag op Yvan Colonna

Lees dit artikel ook op Doorbraak: https://doorbraak.be/heeft-frankrijk-een-aandeel-in-de-moord-op-corsicaans-nationalist/

Na een aanslag in de gevangenis overleed de Corsicaanse nationalist Yvan Colonna zonder uit coma te zijn ontwaakt. Hij stierf in het ziekenhuis van Marseille op 21 maart 2022. De belastende omstandigheden rond zijn dood waren de aanleiding van nieuwe spanningen op Corsica. Een Franse parlementaire onderzoekscommissie moet licht brengen in dit explosief dossier.

Om de zaak Yvan Colonna te begrijpen moet men terug naar 6 februari 1998, de dag dat Claude Erignac, de Franse prefect van Corsica, werd neergeschoten. Een groep Corsicaanse nationalisten, waaronder Yvan Colonna, werd na verklikkingen ervan verdacht de moord te hebben gepleegd. De nationalisten werden aangehouden en tot zware gevangenisstraffen veroordeeld. Maar Yvan Colonna liet zich niet zo maar vangen. Jaren lang verstopte hij zich in het Maquis in een schapenstal, tot grote frustratie van de politiediensten. Pas in juni 2003, ruim vijf jaar na de aanslag, werd hij gevangengenomen en tot levenslang veroordeeld. Yvan Colonna zelf hield tot aan zijn dood zijn onschuld staande.

Sinds zijn arrestatie verbleef Yvan Colonna in diverse Franse gevangenissen, onder een streng gevangenisregime. Het Frans gerechtelijk apparaat bleef hardnekkig weigeren hem naar een Corsicaanse gevangenis over te brengen. Hierdoor kon hij zijn ouders, vrouw en kinderen, maar zelden zien. Pogingen om hem, conform de wet, meer dan twintig jaar na de feiten vrij te krijgen botsten telkens op de hardvochtigheid van het Frans gerecht. In 2013 beraamde Colonna, aldus de penitentiaire autoriteiten, ontsnappingsplannen. Verdachtmakingen die moesten dienen om de modelgevangene Yvan Colonna geen kans te geven tot vervroegde vrijlating. Frankrijk kon de moord op een vertegenwoordiger van de Franse staat niet vergeven. Dat hij jaren lang onder de radar van de Franse politie kon blijven, en zo het politieapparaat belachelijk maakte, pleitte ook niet voor zijn dossier.

Jihadist

Je zou denken dat de gevangenis van Arles, met een bijzonder regime voor gevaarlijke gevangenen, een van de best bewaakte plaatsen van Frankrijk zou zijn. Niets bleek minder waar. Op 2 maart 2022 werd Yvan Colonna tijdens een sportsessie, aangevallen en minuten lang gewurgd, zonder tussenkomst van de bewakers. Zijn agressor, Franck Elong Abé (36) is een geradicaliseerde jihadist van Kameroense oorsprong met staat van dienst in Afghanistan. De man stond bekend als gevaarlijk en was meermaals veroordeeld voor zijn aandeel in de voorbereiding van terroristische activiteiten.

Yvan Colonna, levensgevaarlijk verwond, ontwaakte niet meer uit de coma en overleed drie weken later in het ziekenhuis van Marseille.

Van meet af aan was de dood van Yvan Colonna verdacht. Zijn moordenaar zou verklaard hebben dat Colonna dood moest omdat hij ‘slecht had gesproken over de profeet’. Onwaarschijnlijk, want Colonna was bekend voor zijn respect inzake geloof. Het bleek snel dat noch zijn familie noch nationalistisch Corsica de officiële versie van de feiten zo maar zouden slikken. Gevolg: een ongeziene golf van protest en nieuwe aanslagen op het eiland. Een nieuwe geheime groep de Ghiuventù clandestina Corsa kondigde gewelddadige acties aan. Sinds augustus 1922 werden 17 aanslagen door de groep opgeëist.

Het geweld kende een hoogtepunt op 13 maart, tijdens betogingen in Bastia. Balans: 102 gewonden, waarvan 77 politiemensen. Recent werden drie villa’s in opbouw door ontploffingen verwoest. In deze gespannen sfeer moest Frankrijk wel klaarheid brengen over de omstandigheden van de moord op Yvan Colonna.

Parlementaire onderzoekscommissie

Uiteindelijk werd een parlementaire onderzoekscommissie in het leven geroepen. Deze onderzoekscommissie wordt voorgezeten door de Corsicaance nationalist Jean-Félix Acquaviva, volksvertegenwoordiger voor de autonomistische partij Femu a Corsica. Die laat niets aan het toeval over en heeft reeds verschillende ministers en hoge ambtenaren op de rooster gelegd. Ook de gewezen premier van Frankrijk, Jean Castex, moest voor de commissie verschijnen. Het verslag van de onderzoekscommissie wordt verwacht in mei. Maar wat reeds aan het licht kwam, oogt niet bepaald fraai voor de Franse autoriteiten.

Volgens de getuigenis van een bewaakster werd op 1 maart, daags voor de moord op Colonna, gerapporteerd over een conversatie tussen drie gevangenen. Een van deze drie gevangenen was Franck Elong Abé, de latere dader. Hij zou, aldus de bewaakster, hebben geroepen: ‘Ik ga hem vermoorden’. Dit rapport werd overgemaakt aan haar oversten die er blijkbaar niets mee deden. Dat er voorbedachte rade in het spel was wordt aangetoond doordat de jihadist op de dag van dit gesprek zijn cel spontaan had opgeruimd. Hij hield er duidelijk rekening mee dat hij na de moord niet meer in zijn cel zou terugkomen.

Hoe meer antwoorden er komen, hoe ongezonder het dossier

Hoe meer antwoorden er komen, hoe ongezonder het dossier. Jarenlang kon men Colonna en de andere Corsicaanse nationalisten op het vasteland gevangen houden. De herhaalde weigering om ze naar Corsica te verplaatsen is een typische pesterij van centralistisch Frankrijk.

Gewezen eerste minister Jean Castex verklaarde tijdens de hoorzittingen van de commissie doodleuk dat hij het dossier zelf nooit had bestudeerd. Tot bijzondere ergernis van de verschillende commissieleden. Hij volgde slaafs de aanbevelingen van zijn administratie, al waren deze wel eens in tegenspraak met de gevangenisdirectie.

Twee maten en twee gewichten

Opvallend: de jihadist Franck Elong Abé genoot wel van een relatieve bewegingsvrijheid binnen de gevangenis. De man was nochtans heel gevaarlijk en gekend voor zijn gewelddadig optreden tegen medegevangenen en gevangenispersoneel.

De feiten zijn op zijn zachtst uitgedrukt surrealistisch te noemen: negen lange minuten kon Elong Abé zijn slachtoffer wurgen zonder dat het gevangenispersoneel kwam opdagen

De feiten zijn op zijn zachtst uitgedrukt surrealistisch te noemen: negen lange minuten kon Elong Abé zijn slachtoffer wurgen zonder dat het gevangenispersoneel kwam opdagen. Dit in een afdeling waar de gevangenen onder streng regime worden bewaakt. De onderzoekscommissie die de gevangenis van Arles bezocht kon vaststellen dat men vanop de plaats van de feiten de stem van iemand die om hulp riep, makkelijk kon horen.

De definitieve conclusie van de parlementaire commissie wordt in mei verwacht. Maar nu reeds verklaart voorzitter Jean-Felix Acquaviva aan de Franse pers dat men in de zaak Yvan Colonna te maken heeft met wraak van de Franse staat. Blijft nog dé belangrijkste vraag die op alle Corsicaanse nationalistische lippen staat: kleeft er bloed aan de handen van Franse ambtenaren en heeft Frankrijk een aandeel in de moord op Yvan Colonna? De Corsicaanse nationalisten zullen de zaak niet meer loslaten tot ze een duidelijk antwoord krijgen.

18.04.2023

Frankrijk verbiedt het Corsicaans in de plaatselijke raad

Lees dit artikel ook op Doorbraak: https://doorbraak.be/frankrijk-verbiedt-het-corsicaans-in-de-plaatselijke-raad-schijnheiliger-kan-niet/

Frankrijk neemt met één hand maatregelen om haar regionale talen te beschermen, om ze vervolgens met de andere hand te betwisten. Zo werd de erkenning van de regionale talen in 2020 onmiddellijk tegengewerkt door de Franse grondwettelijke raad. Schijnheiliger kan het niet.

Dit doet zich nu opnieuw voor naar aanleiding van een beslissing van de Corsicaanse raad om het Corsicaans als werktaal van de raad mogelijk te maken. Na een klacht van de prefect van Corsica heeft de administratieve rechtbank in Bastia deze beslissing tenietgedaan.

Corsicaanse raad

In Corsica legt men de lat steeds hoger. Zo had de Corsicaanse raad besloten het Corsicaans als vergader- en werktaal te erkennen. Bewust of onbewust vonden de verkozenen het niet nodig toe te voegen dat alle teksten, conform de Franse grondwet, in het Frans moeten worden gepubliceerd. Dat is een gevolg van artikel 2 van de grondwet die zegt dat het Frans de officiële taal van de Franse republiek is.

De officiële vertegenwoordiger van de Franse staat in Corsica, prefect Pascal Lelarge, was er als de kippen bij om deze zaak juridisch aan te vechten. De advocaat van de Corsicaanse raad pleitte dat het gebruik van het Corsicaans in de raad geen verplicht karakter had. Verzoenende taal dus, maar het mocht niet baten.

Tegen het Engels

Het heet dat de rechters van de administratieve rechtbank van Bastia met dit vonnis louter de wet hebben toegepast. Maar is het dossier hiermee juridisch afgesloten? Het artikel van de wet die aan publiekrechtelijke rechtspersonen het gebruik van het  Frans verplicht is namelijk niet geschreven voor de Corsicaanse toepassing. Deze alinea werd toegevoegd in 1992, en dat was niet toevallig in het jaar van het verdrag van Maastricht. Het was een typisch Franse maatregel tegen het oprukkende Engels in eigen land, en niets anders.

Tegen deze aanpassing van de Franse grondwet protesteerde één eenzame verkozene uit de Elzas: Adrien Zeller. Hij voelde intuïtief aan dat deze wijziging  tegen de regionale talen zou kunnen worden gebruikt. Zeller stelde de toenmalige minister van Binnenlandse Zaken volgende vraag: ‘Ik zou willen dat de minister bevestigt dat deze nieuwe alinea bij de grondwet niet zal worden gebruikt tegen de diversiteit van onze regionale culturen.’ En hij voegde er nog aan toe: ‘Het Frans is de taal van de Franse republiek, maar niet de enige taal van de republiek.’

Jakobijnse orthodoxie

De vrees van Adrien Zeller was gegrond. De Franse grondwettelijke raad misbruikt deze passus van de grondwet om de regionale talen binnen de perken te houden. Terwijl de Franse mandatarissen wetten stemmen om deze regionale talen te beschermen en te onderwijzen, treedt de grondwettelijke raad op als waakhond van de jakobijnse orthodoxie. Elke stap vooruit wordt in de praktijk onmogelijk. Hoe schizofreen is het toch te pleiten voor de redding van deze talen, terwijl men ze verbiedt in de publieke ruimte?

Michel Feltin-Palas, een Franse journalist van het weekblad l’Express die zich inzet voor de regionale talen, herinnert aan een citaat van president Emmanuel Macron in 2021: ‘De talen van Frankrijk zijn een nationale schat. Het recht moet bevrijden en nooit beklemmen. (…) Dezelfde kleuren, dezelfde accenten, dezelfde woorden: dit is ons land niet.’ Feltin-Palas voegt eraan toe: ‘Prachtige verklaring waarvoor men met twee handen applaudisseert… mits ze tenminste zou worden gesteund door een coherent beleid.’

Holle woorden en gebakken lucht waarin niemand nog gelooft. Overigens: niet alleen het gebruik van de Corsicaanse taal in de raad stelt een probleem voor de inmiddels ex prefect van Corsica. Ook de uitdrukking ‘Corsicaans volk’ is volgens hem uit den boze. Er kan en zal  maar één volk zijn, het Franse, op het grondgebied van de één en ondeelbare republiek.

Hoe moet dit verder?

In een gemeenschappelijk communiqué hebben Gilles Simeoni, autonomistische voorzitter van de Corsicaanse uitvoerende raad, samen met Marie-Antoinette Maupertuis, autonomistische voorzitster van de Corsicaanse raad, officieel geprotesteerd tegen deze schandelijke gang van zaken. Ook de oppositie, bij monde van Jean-Christophe Angelini, voorzitter van de nationalistische partij ‘Partitu di a Nazione Corsa’, spreekt over een onbegrijpelijke beslissing en over onrecht.

Alle betrokken Corsicaanse instanties gaan natuurlijk in beroep en dat wordt dan de zoveelste confrontatie met de Franse staat op het eiland. Enkele dagen geleden werd al de administratieve rechtbank van Bastia door jonge Corsicaanse nationalisten bezet, en dat is maar het voorspel.

Vermoord in de gevangenis

Een andere dossier beroert de Corsicanen van alle strekkingen: de moord in een Franse gevangenis op de Corsicaanse nationalist Yvan Colonna, nu een jaar geleden. De vraag blijft hoe een medegevangene, de uiterst gevaarlijke jihadist Franck Elong Abbé deze moord kon plegen. De familie en vrienden van Colonna hebben inmiddels beslist te procederen om opheldering te krijgen over deze moord.

Een onderzoekscommissie moet ook de verantwoordelijkheid en rol van het gevangeniswezen, maar ook van de Franse staat, in deze zaak bepalen. Een explosief dossier als moest blijken dat de aanslag op Yvan Colonna door een bewuste nalatigheid mogelijk werd gemaakt. Dit, en ook het verbod op de Corsicaanse taal  in de Corsicaanse assemblée  is niet van aard om de pacificatie op het eiland te verzekeren.

Talen in Frankrijk

Even nog  herinneren dat het gebruik van de regionale talen in Frankrijk niet alleen de Corsicanen aanbelangt.  Zie hier nog eens de lijst van talen die in Frankrijk zogezegd als regionale talen zijn erkend: het Baskisch, het Bretoens, het Catalaans, het Corsicaans, het Creools, het Gallo (Romaanse streektaal gesproken in het Oosten van Bretagne), het Occitaans én de Oc-taal, de regionale talen van de Elzas, de regionale talen van de Moezelregio, het Franco-Provencaals, het West-Vlaams, het Picardisch, het Tahitiaans, de Melanesische talen (Drehu, Nengone,Paicî, Aijë), de Walllisiaanse  en Futuniaanse talen (twee talen uit Nieuw Caledonië), alsook het Kibushi-Kimaore (eiland Mayotte).

Het verbod op het gebruik van een regionale taal in de publieke ruimte heeft rechtstreeks en onrechtstreeks  gevolgen voor heel het Franse grondgebied. Het explosief Corsicaans dossier is maar de top van de ijsberg en wordt ook van het Baskenland tot in Frans-Vlaanderen met argusogen gevolgd.

21.03.2023

Zelfbestuur voor Corsica?

Bij de dood van Yvan Colonna (1960-2022)

Lees dit artikel ook op Doorbraak: https://doorbraak.be/corsica/

In Marseille is op 21 maart de Corsicaanse separatist Yvan Colonna overleden. De aanslag door een jihadist in de gevangenis van Arles begin deze maand werd hem fataal. Zoals te voorspellen (lees ook mijn artikel van 15 maart) kreeg Corsica, in de dagen die volgden op  de aanslag, te maken met een opflakkering van geweld. De Franse minister van Binnenlandse Zaken spreekt nu van autonomie voor Corsica om de gemoederen te bedaren.

Franse staat verantwoordelijk

Voor de Corsicaanse separatisten is de Franse staat verantwoordelijk voor de dood van Yvan Colonna, met zware rellen tot gevolg.  De Franse regering heeft zijn minister van Binnenlandse Zaken in hoogsteigen persoon, Gérard Darmanin, naar Corsica afgevaardigd om te trachten te bemiddelen. Darmanin beloofde plots, en tot verrassing van velen, niets minder dan zelfbestuur voor het eiland om de brand te blussen. Maar wat betekent het woord ‘zelfbestuur’ in de mond van een Franse minister?

Zaterdag 26 maart namen familie en Corsicaanse vrienden en militanten op een waardige manier afscheid van Yvan Colonna. Daags ervoor werd hij vanuit het ziekenhuis van Marseille naar zijn geliefde Corsica overgevlogen. Wat zijn vrienden zo woedend maakt: zijn straf verder uitzitten in een Corsicaanse gevangenis werd hem bij leven steeds geweigerd. Cynischer kon het niet. Pas enkele dagen vóór zijn overlijden werd Yvan Colonna, toen in coma, om ‘medische reden’ vrijgegeven. Enkel dood mocht hij naar Corsica terugkomen om in zijn Cargèse, het dorpje waar hij vroeger woonde, te worden begraven.

Wie was Yvan Colonna?

Yvan Colonna werd in 1960 geboren op Corsica. Zijn ouders, beide sportleraren, verhuisden naar Nice in 1975. Deze beslissing had te maken met de politieke ambities van zijn vader die socialistische volksvertegenwoordiger werd voor het departement ‘Alpes Maritimes’.

Van zijn ouders had Colonna hun talent voor sport overgenomen. Zijn dienstplicht vervulde bij het elitekorps bij de brandweer te Parijs. Daarna volgde hij een opleiding tot sportleraar. Heimwee bracht hem, in het spoor van enkele vrienden, terug op Corsica. In Cargèse, de plaats waar zijn broer een zaak bezat, ging hij aan de slag. Voor de kost had hij vele baantjes: van badmeester tot geitenhoeder. Aan dit laatste heeft hij zijn schuilnaam te danken: de hoeder van Cargèse.

Corsicaans nationalist

Eens terug op Corsica dook de naam van Yvan Colonna op in de rangen van de radicale Corsicaanse nationalisten en activisten van het Front de libération nationale Corse (FLNC). Hij werd gelinkt aan verschillende geweldige acties in Corsica maar bewijzen ontbraken. Colonna werd onder meer verdacht van deelname aan een aanslag op een rijkswachtkantoor in Pietrosella (Zuid-Corsica) in september 1997. Het commando liet er een bom ontploffen, bedreigde twee rijkswachters en nam hun wapens mee.

Op 6 februari 1998 werd de prefect van Corsica, Claude Erignac, in Ajaccio neergeschoten. Het moordwapen bleef, vreemd genoeg, als een signatuur achter op de plaats van de aanslag. Het was een van de twee automatische pistolen, die door de daders  werden ontvreemd bij de aanslag in Pietrosella.

Steeds ontkend

In de jaren ’70 en ’80 had het FLNC het vooral gemunt op symbolen van de Franse staat op Corsica. Honderden aanslagen werden  gepleegd op kazernes, politiekantoren en nog meer. Bewijzen dat de hoeder van Cargèse erbij betrokken was waren er niet. Ook bij de enquête op de moord op de prefect dook zijn naam niet onmiddellijk op in het dossier.

Dat was pas later het geval en de hele zaak leek snel op een afrekening tussen nationalisten. Voor de Franse justitie werd de voortvluchtige Colonna de ideale schuldige, om met de zaak komaf te maken. En ook, om de vele blunders in het onderzoek te doen vergeten.

Ballingschap in de gevangenis

Yvan Colonna daagde de Franse instanties uit en maakte ze belachelijk door jarenlang onvindbaar te blijven. Terwijl was hij rustig als ‘herder’ ondergedoken in zijn heimat Cargèse. Frankrijk zou hem hiervoor de rekening  presenteren. Eens opgepakt zou hij altijd, en tot in hoger beroep, zijn onschuld staande gehouden.

De condities om deze ‘speciale gevangenen’ te bezoeken zijn bijzonder streng. Zijn moeder en zoon had Colonna al meer dan één jaar niet meer mogen zien

De manier waarop hij, samen met andere Corsicaanse nationalisten, in een speciaal gevangenisregime werd vastgehouden was al jaren onderwerp van verontwaardiging. Dé straf voor volksnationalisten en separatisten is ze gevangen te houden ver van hun regio en familie. Een soort ballingschap maar dan in de gevangenis. Colonna werd eerst gevangen gehouden in de buurt van Parijs, vervolgens in het Zuiden van Frankrijk. De condities om deze ‘speciale gevangenen’ te bezoeken zijn bijzonder streng. Zijn moeder en zoon had Colonna al meer dan één jaar niet meer mogen zien.

Jihadist

Had men Ivan Colonna in een gevangenis op Corsica geplaatst, dan zou hij vandaag nog in leven zijn. Dat is de mening van de duizenden die gemanifesteerd hebben na zijn dood. Voor hen is Yvan Colonna een slachtoffer van de Franse staat. Hoe kan je verklaren dat in een gevangenis met bijzonder regime, waar de gevangenen op elk moment van de dag kunnen worden gecontroleerd, een jihadist minuten lang Yvan Colonna kon wurgen zonder interventie van de bewakers?

De aanslag blijkt door camera’s te zijn gefilmd. Een Franse televisiezender heeft het hele gebeuren inmiddels zonder scrupules uitgezonden. Dat tot grote ergernis van de familie die klacht heeft ingediend.

Het was nog nooit getoond: zelfs de vlaggen op de gebouwen van de Corsicaanse Raad, zeg maar het Corsicaans Parlement, hingen halfstok naar aanleiding van de terugkeer van Ivan Colonna. De man die levenslang werd veroordeeld voor een moord op een vertegenwoordiger van de Franse staat werd als held ontvangen door de Corsicaanse politici. Dat tot grote verontwaardiging van de Parijse pers en van president Macron hemzelf.

Autonomie?

Corsica leek deze dagen op een mijnenveld. Een Franse minister van Binnenlandse Zaken die zich naar het eiland haast is nooit een goed teken. De situatie wordt als explosief ingeschat in Parijs en dit op enkele weken voor de Franse  presidentsverkiezingen. Tot verbazing van velen verklaarde Darmanin dat hij bereid was te gaan ’tot de autonomie’ van Corsica om de gemoederen te bedaren.

Al vijf jaar weigert de Franse regering gevolg te geven aan de politieke vraagstukken van de Corsicanen

Een houding die zeer ongeloofwaardig is en die niemand ernstig neemt. Al vijf jaar weigert de Franse regering gevolg te geven aan de politieke vraagstukken van de Corsicanen. Tijdens zijn bezoek aan Corsica in februari 2018 weigerde Macron te aanhoren dat de Corsicaanse kwestie een politieke kwestie was.

Corsica ruilen voor Wallonië?

Er zijn Franstaligen in dit land, die zoals Jules Gheude, dagdromen dat de zogenaamde beloftes voor autonomie voor Corsica de aanleiding kunnen zijn voor een integratie van Wallonië binnen Frankrijk. Niet de status van de Franse overzeese gebieden zal als model dienen voor Wallonië, maar wel dat van Elzas-Lotharingen. Kijk hoe na de twee wereldoorlogen Frankrijk het autonome parlement van de Elzassers te niet deed, kijk naar de dwangmaatregelen, het verbod van de taal, de cultuur, de kranten, enzovoort.

Zoals de Corsicanen zich geen volk mogen noemen, aldus de Franse grondwet, mogen de Elzassers hun heimat ook niet meer Elzas noemen maar ‘Grand-Est’.

Het Corsicaanse volk

Vraag  is ook wat minister Darmanin met ‘autonomie’ precies bedoelt. Zelfbestuur in welke domeinen, met welke middelen en met welke doelstellingen? In februari herinnerde de prefect van Corsica de Corsicaanse politiekers eraan dat de Franse constitutionele raad de uitdrukking ‘Corsicaans volk’ niet toeliet. Frankrijk erkent, in de zuivere jakobijnse traditie enkel één natie, en dat is de Franse.

Parijs vreest ook een sneeuwbaleffect bij toegevingen aan Corsica. Wat met het Bretoense volk, het Elzassiche volk, het Occitaanse volk en het… Vlaamse volk in dit land? Corsica is een doos van Pandora voor de andere volkeren in Frankrijk. De kans dat de autonomie van Corsica, versus Darmanin, op een sisser afloopt, eens de presidentsverkiezingen voorbij, staat dus in de sterren geschreven.

29.03.2022

Corsica Nostra

Corsicaanse nationalist gewurgd in een Franse gevangenis

Lees dit artikel ook op Doorbraak: https://doorbraak.be/corsica-nostra/

De grenzen van het eiland Corsica vallen niet te betwisten. Dat helpt om de stem te verheffen in het ene en ondeelbare Frankrijk. Het warm bloed van het Corsicaans volk doet de rest. Geweld is hier een traditie en conflicten overleven de generaties. De vendetta is niet voor niets een Corsicaans begrip. Geen maand gaat er voorbij zonder dat er geschoten wordt. Om een prefect te zijn in Corsica is geen droomjob voor een hoge ambtenaar. Op het eiland van zon, zee en strand vallen regelmatig slachtoffers, zowel bij de autonomisten als bij de vertegenwoordigers van de staat.

Moord op een prefect

Een prefect is in Frankrijk de hoogste woordvoerder van een departement. Als plaatselijke vertegenwoordiger van de centrale staat is hij belast met het bewaken van het nationaal belang, de administratieve controle en de toepassing van de wet, boven alle plaatselijke verkozenen.

De Franse staat heeft nog een rekening te presenteren aan de Corsicaanse autonomisten. Dat is onder meer het gevolg van de aanslag op prefect Claude Erignac, op 6 februari 1998. Hij werd in Ajaccio in de rug geschoten en dodelijk geraakt door drie kogels. Wie de leden van het moordcommando waren, wie er schoot, en wat hun ware motieven waren, is nooit helemaal opgehelderd. Maar hierover dadelijk meer.

Afscheidscadeau

Dat Frankrijk niet licht vergeet bleek onlangs bij de oppensioenstelling van een andere prefect van Corsica, Pascal Lafarge. Bij zijn vertrek liet hij niet na de Corsicaanse verkozenen de les te spellen. In een brief van 18 februari weigerde de prefect een recente wijziging van het interne reglement van de Corsicaanse Raad door te voeren die de Corsicanen, stel je voor, ‘het Corsicaans volk’ noemt.

Volgens de Franse Constitutionele Raad is het begrip ‘Corsicaans volk’ in strijd met artikel 1 van de Franse Constitutie.

Wat eveneens niet kan, aldus de prefect, is het voorstel van de Raad om het Corsicaans als debatstaal toe te laten. Volgens de Franse Constitutionele Raad is het begrip ‘Corsicaans volk’ in strijd met artikel 1 van de Franse Constitutie. In 1991 censureerde dezelfde Raad dit begrip. En dat zal, schrijft Lafargue, zo blijven.

Gewurgd in de gevangenis

Terug naar de moord op prefect Erignac. Deze kwam onlangs opnieuw in de actualiteit met een vreemde aanval in de gevangenis van Arles, in Zuid-Frankrijk. Op 2 maart wurgde een zekere Franck Elong Abé een andere gevangene. Het slachtoffer heet Yvan Colonna, een Corsicaanse nationalist, die tot levenslang veroordeeld was voor zijn aandeel in de moord op prefect Erignac. Franck Elon Abé, de dader, is een ex-jihadist van Kameroense afkomst. Hij vocht onder meer in Afghanistan, werd door de Amerikanen aangehouden en gevangengezet. In 2012 werd hij aan Frankrijk overgeleverd en vertoeft sindsdien in Franse gevangenissen. Hij kwam nog in het nieuws wegens kidnapping van verplegend personeel, poging tot ontsnapping, enzovoorts.

Hoe een veroordeelde, onderhevig aan de strengste bewaking, een andere veroordeelde te lijf kan gaan is op zich al verdacht.

Hoe een veroordeelde, onderhevig aan de strengste bewaking, een andere veroordeelde te lijf kan gaan is op zich al verdacht. Elong Abé verklaarde dat Colonna de profeet zou hebben beledigd. Yvan Colonna kan men niet ondervragen want hij ligt in een diepe coma en verkeert tussen leven en dood. De Franse autoriteiten hadden eerst gesuggereerd dat Colonna overleden was. De familie en vrienden van Yvan Colonna stellen zich meer en meer vragen over de rol van de staat en over de ware toedracht van deze aanslag.

Wie is Yvan Colonna?

Yvan Colonna, bijgenaamd de herder van Cargèse, 61 jaar oud, is de zoon van een gewezen socialistische volksvertegenwoordiger. Hij wordt ervan beschuldigd degene te zijn die op prefect Erignac had geschoten. Maar Colonna bleef hardnekkig ontkennen. Sommigen in Frankrijk spreken van een juridische dwaling, anderen van opgezet spel en van een oneerlijk proces.

De meedogenloosheid waarmee de Franse staat, tot vandaag, weigerde de man in een normaal gevangenisregime onder te brengen heeft al heel wat mensen beroerd. Hij werd doorlopend gefouilleerd en regelmatig van cel gewisseld. Colonna is buiten Corsica opgesloten zodat zijn familie hem moeilijk kan bezoeken. Zijn moeder heeft hij hierdoor al vijftien jaar niet meer kunnen zien. Het vooruitzicht om hem na 22 jaar gevangenis nog steeds niet los te laten is wraakroepend.

Onschuldig?

Iets klopt er niet. Colonna heeft namelijk altijd volgehouden onschuldig te zijn en bewijzen dat hij geschoten zou hebben zijn er niet. Petities met meer dan 40 000 handtekeningen en talloze betogingen bleven zonder resultaat. Verschillende persoonlijkheden, zoals de zangers Renaud en Jacques Dutronc, hebben zich de zaak van Colonna aangetrokken. Renaud bezocht hem tot drie keer toe in de gevangenis, en ging zijn familie in Corsica begroeten.

Colonna trouwde in de gevangenis. Zijn echtgenote interpelleerde op straat president Macron over de condities van opsluiting van de Corsicaanse gevangenen. Maar niets mocht baten. Een nieuwe deal was nu in de maak tussen Macron en vertegenwoordigers van het Corsicaans nationalisme. Corsicanen zouden in de tweede ronde van de presidentsverkiezingen voor kandidaat Macron stemmen, in ruil voor het overbrengen van Colonna en andere nationalisten naar een Corsicaanse gevangenis, in afwachting van hun vrijlating.

Ideale dader

Vrij kort na de moord op de prefect hielden de autoriteiten vier nationalisten aan: Didier Martinetti, Pierre Alessandri, Alain Ferrandi en Marcel Istria. De zaak kreeg een bijzondere wending toen Martinetti, wellicht onder dwang of door chantage, twee nieuwe namen aangaf: Joseph Versini en Martin Ottaviani. Kort daarop dook voor de eerste keer de naam Yvan Colonna in het dossier op. Het is tot vandaag niet duidelijk of zijn kompanen hem aanwezen als de hoofddader omdat hij voorvluchtig was, of omdat hij zichzelf probeerde veilig te stellen.

De Franse staat, die niet graag vier jaar lang voor schut wordt gezet, had nu de ideale dader en kon de vendetta voortzetten. 

Yvan Colonna had op dat moment de vlucht genomen. Hij zou jarenlang de meest gezochte man in heel Frankrijk zijn. Pas vier jaar later, op 4 juli 2003, werd hij in Cargèse aangehouden. De Franse staat, die niet graag vier jaar lang voor schut wordt gezet, had nu de ideale dader en kon de vendetta voortzetten. Toenmalig president Nicolas Sarkozy, die bevriend was met de familie Erignac, maakte toen de kolossale fout door in de media te snel te verklaren: ‘Wij hebben de moordenaar van prefect Erignac aangehouden.’

Levenslang

Hierdoor verwerd het proces tegen Colonna tot een tragikomedie, gevoed door procedurefouten. De verdediging had alle rechtsmiddelen opgebruikt. Uiteindelijk kreeg Yvan Colonna levenslang met minimaal 22 jaar probatie.

In 2016 kwam het nog tot een zaak voor het Europese Hof voor de Rechten van de Mens. Het Hof verklaarde zich onbevoegd, officieel omdat alle procedures in Frankrijk niet waren uitgeput.

Tussen haakjes: je zou denken dat het geweld hier stopt. Maar we bevinden ons op Corsica. In 2012 werd ook Antoine Sollacaro vermoord. Sollacaro was advocaat en gewezen stafhouder, bekend voor zijn verdediging van nationalistische Corsicanen, en een van de advocaten van Yvan Colonna. Oorzaak van deze moord: een conflict tussen nationalistische clans op een achtergrond van maffiose praktijken. Het zijn zulke conflicten die waarschijnlijk ook een rol spelen in het aangeven van Yvan Colonna als hoofddader van de moord op prefect Erignac.

Hoe moet het verder?

Nu Yvan Colonna in levensgevaar verkeert heeft de Franse staat in Corsica een bijkomend probleem. Colonna, die al 22 jaar volhoudt dat hij onschuldig is, blijkt nu niet te zijn beschermd in de gevangenis. Voor vele observatoren de zoveelste blunder die de hele zaak opnieuw meer dan verdacht maakt. President Macron mag het omkopen van Corsicaanse stemmen in de tweede ronde nu wel vergeten. En de vele vrienden van Colonna die deze dagen bijna dagelijks, en met duizenden op straat, protesteren zullen er definitief voor zorgen dat Yvan Colonna de held wordt van een volgende radicale generatie die voor de Corsicaanse onafhankelijkheid gaat.

15.03.2022