WIDOPEDIA
Een blog over Frans-Vlaanderen, de Nederlanden en Europa
Wido Bourel

Meest recente berichten
Archieven
Kernwoorden

Kanaaltunnel

De geschiedenis van de kanaaltunnel

Op 26 februari 1914 vergaderde een commissie in het Britse Lagerhuis met Londense zakenlui om de wenselijkheid van een tunnel onder het kanaal opnieuw te bespreken, een oud project met een lange voorgeschiedenis. Het voorstel werd aangenomen, maar verdween al snel in de la door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog.

Na de oorlog waren er andere prioriteiten en belandde het project in de koelkast. Ingenieurs en politici kwamen af en toe bijeen, maar dat leidde tot niets concreets. In 1922 werden er opnieuw proefboringen uitgevoerd, maar het duurde tot 1974 voordat het project weer werd opgepakt.

Uiteindelijk kwam er in 1994 een tunnel, na zeven jaar graafwerk. De inhuldiging vond plaats op 6 mei 1994. De Kanaaltunnel heeft een lengte van 51,5 km en ligt 37 meter onder de zeespiegel.

Een tunnel met obstakels

De voorgeschiedenis van het project begon al in 1802. Een eerste ontwerp van de Franse mijnbouwingenieur Albert Matthieu-Favier voorzag in een kanaaltunnel voor paardenkoetsen tussen Kales en Dover, verlicht met olielampen. Men stelde zich voor dat er een kunstmatig eiland in het midden van het kanaal zou worden gebouwd voor het wisselen van de paarden.

In 1855 stelde de Franse ingenieur Favre voor om een tunnel tussen Kales en Dover te graven. De tunnel zou 30 km lang zijn en 25 meter onder de zeebodem liggen. Met de trein, een toen nieuw en revolutionair transportmiddel, zou men de afstand in 25 minuten kunnen afleggen.

Later, in 1880, voerde de Anglo-French Submarine Railway Company boringen uit aan de Engelse zijde. Aan de Franse zijde werd een concessie verleend aan de “Association française du tunnel sous-marin entre la France et l’Angleterre.” In 1882 begon men aan beide kanten te graven: 1.893 meter aan Britse zijde en 1.669 meter aan Franse zijde. Dit project werd echter in 1883 door de Britten stopgezet. De Britse militaire autoriteiten, die Napoleon niet waren vergeten, hadden strategische bezwaren en beschouwden het risico op een Franse invasie als te groot. Deze officiële visie van Groot-Brittannië zou tot 1914 aanhouden, maar de oorlog kwam als een spelbreker.

Gepubliceerd

26.02.2025

Kernwoorden
Reacties