Sporen van onze taal in Polinchove

In wat volgt gaat het niet over Pollinkhove als deelgemeente van Lo-Reninge in West-Vlaanderen. Het gaat om Polincove (Pollinkhove), een dorpje met amper 700 inwoners, tegenwoordig in het departement Pas-de-Calais.

Polincove behoorde historisch tot Artesië, en meer bepaald tot het land van Bredenaarde. Andere gemeenten in de omgeving zijn het stadje Audruicq (Ouderwijk), Nortkerque (Noordkerke) en Zutkerque (Zuidkerke).

Daar in Polincove en omgeving hebben de bewoners heel lang hun Oudvlaams blijven spreken.

Een bewijs? De klerk van het dorp gebruikte in 1612 nog onze taal voor een kwitantie uit de stadsrekening. De tekst zegt dat:

Jehan de Malynnes den Ouden een zekere somme gelds heeft ontvangen van Andries Loete vor te hebben ghetymmert den tore vande de proche (parochie) van Pollynchove.

Ik lees dit in het boek Het verhaal van een taal. Negen eeuwen Nederlands, uitgegeven in 2003 bij Prometheus Amsterdam door Jan W. de Vries, Roland Willemyns en Peter Burger.

Polincove sprak inderdaad nog onze taal in de zeventiende eeuw, en is pas twee eeuwen later geleidelijk aan verfranst. In zijn boek ‘De Nederlanden in Frankrijk’ schrijft Jozef van Overstraeten dat Polincove ‘het laatste Vlaamssprekende dorp bezuiden de A was’? en dit tot in het begin de twintigste eeuw.

Men weet verder van negentiende-eeuwse reizigers dat er nog Vlaamssprekende mensen voorkwamen in het Land van Bredenaarde in die tijd.

De gesproken Vlaamse taal van het Land van Bredenaarde was wellicht nog meer beïnvloed door het Noordzee-Germaans of Ingveoons dan de andere gebieden die West-Vlaams spraken.

Ik hoop dat al die oude teksten ergens in archieven veilig zijn bewaard. Maar ik stel me veel vragen bij het bijhouden van oude teksten in een taal die men niet meer beheerst in een land als Frankrijk.

05.06.2025